Aşk Yok Olmaktır Gözlerinde..

Sevgilim,


Sana bu mektubu yazmadan önce,içimde biriktirirken herşeyi ve ne sen beni ne ben seni görmemişken daha..ben minicik bir kız sen minicik bir oğlanken..Aramızda kilometreler dağlardan yollar yapmışken,çok sevdiğim babacımla mutlu huzurlu yaşarken ve henüz hayatın geçekleriyle daha yüzleşmemişken,hayatı tatlı şekerden bi bulut sanarken…Babacığımın kalbinde uykuya dalmıştımda önce kötü bi kabus sorasındada seni görmüştüm,babacığım gidiyordu bir daha gelmemecesine ve beni yalnız bırakıyordu kör karanlıklarda,ben o karanlıklarda yürüme gayretindeyken,birden minik bir el uzanmıstı da şaşa kalıp uyanmıştım terler içinde babacığımın deniz kokulu kalbinde..Yüzü korku doluydu beni öyle görünce ama sonra öyle bir sevgi dolu bakmıştıki unutulup gitmişti hersey zihnin derinliklerine..


Yıllar geçmiş birazda büyümüştüm.Hayatımızda tam birşeyleri rayına oturturacakken birden gitmişti canım deniz kokulu babacığım,dona kalmış ağlayamamıştım.Rüyam gerçek olduğu içinde kendimi sorumlu tutmuştum herşeyden.Kapılarımı kapatıp herkeslere yaşama hapsetmiştim kendimi.Ah bilebilsen ne zor günlerdi.Böyle mutsuz,huzursuz,umutsuz geçivermişti de günlerim birden bir tesadüfler yumağı karşıma seni çıkarmıştı.Önce anlayamamıştımda güvenememiştimde.Öyle ya o kadar çok insana sevgi vermek,güvenmek istemiştimde hep üzülen ben olmuştum.Birgün bir sahil kasabasında görüşüvermiştikde masada gözlerime baka baka elini uzatmıştın,işte o zaman rüyamı anımsadım hiçbişi diyemeden sana ve gözlerinde yok olurcasına baktım,baktım,baktım..Sonra tuttum sımsıkı ellerinden bir daha bırakmamacasına..




Aşk gözlerinde kaybolmaktır sevgilim..ve benim yerim sonsuza kadar orasıdır..