Yağmur..

Yağmurlu bir İSTANBUL günü..kasvetli ve oldukça yalnız..yalnız geçirilen bir gecede sabahlayıp sonrasına uyandığım ama aslında hala uyanamadığım bi gün..minik sürprimize dair bütün ümitlerimin söndüğü,günüde gecesi gibi yalnız olan bi gün..bugün o gün..

Bir de başka yağmurlu bir gün var..umut dolu,yüz gülümseten hikayesi ile..


Günlerden CUMA..yine yalnız birgün akıp gitmekte..elime tutuşturulan minik bir şemsiye ve gökten düşen ahmak ıslatan cinsinden yağmur..aceleyle küçük hanımefendi'yi almaya gidiyorum....yol boyu koşturmaktan dizlerime kadar ıslanıyorum..ama umursamıyorum hiç..temiz havayı içime çekiyor..yol üzerinde gördüğüm köpeklere sevgiyle bakıyorum..yağmur'un sesiyle o kadar güzel uyuyorlarki..yol uzun..hayata dair sıkıntılarımdan sıyrılıyorum elimdeki minik şemsiye ile..bu sarı renkte,üzeri bol çizgi karakterli şemsiye,benim çocukluğumun şemsiyesi..plastik sarı bir sapı var,uçlarında sarı,üzerinde sarı..bakıp bakıp kendi çocukluğumu anıyorum..şimdiki çocuklar pek şanslı diyorum..ben 5-6 sene kullanmıştım,pembe şekerimi..her kahramanında,her resminde farklı bi hikaye bulmuştum..kendi gözümden sakınmıştım adeta..sonra büyüdüm,şemsiyemi ya kaybettim ya bir çocuğa hediye ettim bilemiyorum..ama şimdi bu şemsiye alıp beni taa o zamanlara götürdü..mutluluğun bir şemsiye'den ibaret olduğu zamanlara..ne şanslıymışım dedim herşeye rağmen..ne güzel his'miş çocuk olabilmek..

Yağmur'un ve şemsiye'nin ruhumda yarattığı dalgalanma beni o zamana kadar düşünmediğim yada hayatın debdebesinden hiç aklıma gelmeyen sorulara yöneltti bir çocuk edasıyla..merakla sordum kendime ŞEMSİYE'nin adı neden ŞEMSİYE mesela?kim icat etti?kim geliştirdi? bilemedim..


Aklımda ŞEMSİYE'me dair hoş hatıralar ve sorular ile yolun sonuna geldim..yani okula..küçük hanımefendi'nin çantalarını bir koluma takıp,sarı şemsiye'yide kendisine verdim..yağmur durulmuştu aslında ama şemsiye'deki hoş detaylar kapatmamızı istemedi sanki hiç..bizde kapamadık..ben elimde siyah kasvetli bir şemsiye o sarı şeker'i ile..güne dair,okula dair,çocukluğuma ve şemsiye'ye dair konuştuk..yol biraz yokuş yukarı olunca yorulduk..cebimde var olduğunu bilmediğim 2 tl ile kendimize bardak'ta mısır ısmarladık,sohbet ettik..biraz daha yürüyüp evimize geldik..küçük hanımefendi kendi evine gitti,ben kendi evime..


Şemsiye'ye dair sorularını kendi içimdede cevaplamak ve yağmur'un güzelliğini yeniden anımsamak adına bu postu yazmaya karar verdim..ama üzerinden günler geçti,yalancı bahar aldattı beni unuttum..sonra bugün yine yağmur'lu ve yalnız birgüne uyanınca yazmalıyım dedim aklımdayken,erteleyemem artık..yazarken bile yüreğim yağmur sonrası'nın toprak kokusuyla huzur doldu..belki okurken sizlerinde öyle olur..


Sevgiler..