Eylül..

Eylül..
Bir başlangıcın sonu gibi sanki...Yaz gelip geçiyor,sıra Eylül'e geliyor...Oysa Yaz eğlenceli zamanlar demek,Bahar umut,Kış biraz kasvet..Ama Eylül Sonbahar..adı üstünde son..biraz kasvet'li kışa hazırlanış..biraz içe dönüş..biraz hüzün,biraz hazan..


Eylül..
Kuru bir yaprak..Küflü bir toprak kokusu..Eski fotoğraflara bakmak gibi biraz..Naif bir yanını öğrenmek sanki içindeki kırık kalbin..O kalbi ellerinin arasında yağmurlara tutmak,arındırmak,güçlendirmek belki..Kış'a buz kesmesini önlemek..Bahar'a yeniden umutla,Yaz'a yeniden mutlulukla kavuşturabilmek..

Eylül..
Dışarıda sarı kar'lar demek..Bir yanı yaprak dökerken,bir yanı bahar bahçe olmak..Bir insan kadar duygulu..belki de sırf bu yüzden insanlara en yakışan ay ismi..fonetiği,hatırlattıkları farklı bir ismim olacak olsa ya Eylül olmalıydı ya Hazan..Aslında çoğu zaman 2'si aynı şey demektir ya..


Eylül..
Hayatım boyunca hep önemli olayların arifesi..bir başlancıgın 5 yıl önceki ve bir sonun tam 18 yıl öncesi..o başlangıç düşündüğüm kadar mutlu etmedi beni belki,ama yinede umut ediyorum çok yakında yaprak döken yanımın bahar bahçeye döneceğini..Ve o son'un acısının içimde hep büyüsede aslında küllendiğini..İnsan herşeye alışabiliyor,kanıksanabiliyormuş ne garip..


Eylül..
İçimdeki hüzünlü şarkıların ses'i..Sararmış yaprakların rüzgar'larıma karışıyor her gün sanki..ve ben sana,sen bana..naif,kırılgan,kaderiyle başbaşa..biraz benim gibisin..biraz da ben senin gibi..belki de ben sensin,belkide bu yüzden bu denli seviyorum seni..


Eylül..
Hüzünlü Güzel..Hüzünle Güzel..